Wanda Wiktoria Wojtasik urodziła się 2 listopada 1921 roku w Lublinie. W tym roku kończyłaby 102 lata. Duśka – bo tak wszyscy nazywali Wandę od dzieciństwa chodziła do znakomitej szkoły ss. Urszulanek, gdzie zaangażowała się w działalność IV Lubelskiej Drużyny Harcerskiej im. Orląt Lwowskich, a w 1938 r. została jej drużynową. Z chwilą wybuchu wojny harcerki podjęły działalność konspiracyjną. Wanda i jej koleżanki były łączniczkami – rozwoziły pocztę, a także broń i pieniądze.

W lutym 1941 została aresztowana przez Gestapo i osadzona w więzieniu na Zamku Lubelskim, a 22 września przewieziona do obozu koncentracyjnego Ravensbrück. Wanda wraz z innymi więźniarkami z Lublina wytypowana została do okropnych eksperymentów medycznych.

O realiach „życia” w obozie pisała w książce „I boję się snów” wydanej nakładem Edycja Świętego Pawła

Rzucona z otaczającego ją świata miłości i przyjaźni w atmosferę okrucieństwa gestapowskiego więzienia i hitlerowskiego kacetu nie poczuła nienawiści, tylko ogromne zdziwienie: jak jest możliwe, aby człowiek człowiekowi mógł zadawać takie cierpienia? Postanowiła więc zostać psychiatrą, aby spróbować to zrozumieć i móc pomagać ludziom. Wanda Półtawska była lekarzem psychiatrą o imponującym dorobku naukowym, który obejmuje prawie 400 publikacji. Jej obszar zainteresowań naukowych zahaczał również o kwestie związane z ochroną życia nienarodzonego, tematyką małżeństwa oraz rodziny.

W 2016 r. Wanda Półtawska została odznaczona najwyższym polskim odznaczeniem – Orderem Orła Białego – w uznaniu znamienitych zasług dla Rzeczypospolitej Polskiej, za propagowanie wartości i znaczenia rodziny we współczesnym społeczeństwie, za chrześcijańskie świadectwo humanizmu i wkład w rozwój katolickiej nauki społecznej.

Niezapomniana.

Wieczny odpoczynek racz jej dać Panie.