10 zaskakujących faktów o D-Day
1. Termin D-Day jest używany przez siły zbrojne do oznaczenia rozpoczęcia operacji. „D” oznacza „Day” (dzień), podobnie jak H-hour, co oznacza dokładną godzinę, o której tradycyjnie rozpoczyna się atak. A więc w rzeczywistości jest to skrót od „Day-Day” (co nie brzmi zbyt chwytliwie). Przed alianckim atakiem w czerwcu 1944 roku było wiele dni oznaczanych jako D-Day, jednak ten stał się tak ikoniczny, że termin ten zaczął być używany wyłącznie w odniesieniu do początku operacji Overlord.
2. Od 12 marca 1944 roku Wielka Brytania zakazała wszelkich podróży do Irlandii, aby zapobiec wyciekowi daty lądowań w Normandii (D-Day).
3. Planiści byli skrupulatni, jeśli chodzi o wybór terminu D-Day. Starali się, aby lądowanie miało miejsce w pełni księżyca podczas wiosennego przypływu, preferując poranne godziny, kiedy księżyc był w połowie swojej drogi. To oznaczało, że tylko kilka dni w roku było odpowiednich do przeprowadzenia operacji. Wybrano 5 czerwca, lecz z powodu złych warunków pogodowych musiał zostać przełożony o 24 godziny.
4. Prognoza pogody była tak zła, że niemiecki dowódca w Normandii, Erwin Rommel, wrócił do domu, aby wręczyć swojej żonie parę butów na jej urodziny. Kiedy nadeszły wieści o inwazji, przebywał w Niemczech.
5. Lord Lovat wylądował na Sword Beach ze swoją Commando Brigade, w towarzystwie swojego kobziarza, urodzonego w Glasgow Billa Millina. Millin zagrał „Hieland Laddie”, gdy tylko wskoczył na płyciznę, a następnie chodził w górę iw dół plaży, grając na piszczałkach. Niemieccy więźniowie przyznali później, że nie próbowali go zastrzelić, ponieważ myśleli, że postradał zmysły.
6. Najbardziej egzotycznym niemieckim jeńcem pojmanym przez aliantów w Normandii był Yang Kyoungjong. Był on Koreańczykiem, który w wieku 18 lat został wcielony do armii japońskiej w 1938 roku. Został schwytany przez Sowietów po japońskiej inwazji wojskowej w 1939 roku. Rosjanie zmusili go do walki z Niemcami po ich inwazji, a on sam został schwytany i wcielony do wojska przez Niemców w 1943 roku. W końcu został schwytany przez Amerykanów w D-day. Następnie przeniósł się do Illinois, gdzie zmarł w 1992 roku.
7. Wzdłuż wybrzeża Normandii rozciągały się pięć plaż, każda z nich nosząca kryptonim od wschodu na zachód: Sword, Juno, Gold, Omaha i Utah. Jednak losy żołnierzy na tych plażach różniły się diametralnie. Na „Krwawej Omaha” około 4000 mężczyzn straciło życie lub zostało rannych, a jedna amerykańska jednostka, lądująca w pierwszej fali, doświadczyła koszmarnych strat – aż 90% jej ludzi. W kontraście do tego, na plaży Gold, wskaźniki strat były o około 80% niższe, co stanowiło niezwykłą różnicę w dramatycznych wydarzeniach tego dnia.
8. Alianci włożyli ogromny wysiłek w przekonanie Niemców, że inwazja miała nastąpić w okolicach Calais, a nie w Normandii. Wymyślili całą grupę armii w hrabstwie Kent, budując atrapy sprzętu i umieszczając generała George’a S. Pattona, którego Niemcy uważali za najlepszego alianckiego generała, w południowo-wschodniej Anglii. Niemcy złapali się na przynętę na tyle, że nawet po D-Day trzymali wielu ze swoich najlepszych żołnierzy w okolicy Calais, spodziewając się drugiej inwazji.
9. SAS (Special Air Service) zorganizował zrzuty spadochronowe, podczas których setki manekinów zostało wyrzuconych z samolotów, aby zmylić Niemców co do miejsca lądowania. Manekiny były wyposażone w głośniki, które trzeba było uruchomić. Wtedy zewsząd rozlegał się dźwięk walk.
10. Oficjalna liczba ofiar śmiertelnych aliantów w całym Dniu D wynosi 2500. Najnowsze badania sugerują jednak, że liczba ta może być dwukrotnie wyższa.
Chcesz wesprzeć moje działania?
Przeczytaj również:
Pegasus Bridge
Zdobycie mostu było kluczowym zadaniem „operacji Deadstick”, która była częścią „operacji Tonga” w pierwszych minutach po inwazji na Normandię.
muzeum lotnictwa i astronautyki
To niesamowite muzeum znajduje się na lotnisku Le Bourget koło Paryża. Muzeum składa się z 9 różnych wystaw, a także ekspozycję na świeżym powietrzu.
Pancerna bitwa w Villers-Bocage
Trzynastego czerwca (1944 r.)czołówki, składające się z zaledwie jednej grupy bojowej w sile pułku, dotarły do Villers-Bocage, nie poprzedzała ich jednak osłona jednostek zwiadu.
