Raptem ktoś powiedział przez radio: „Czołg dowódcy trzeciego plutonu dostał. Czołg ten był siódmy w naszej kolumnie dwunastu wozów. (Zwyczajowa jednostka bojowa kompanii średnich czołgów liczy siedemnaście wozów, ale w minionych dwóch tygodniach straciliśmy podczas zaciętych walk pięć maszyn). Trafiony czołg płonął i całkowicie tarasował drogę. Oznaczało to, że poprzedzające go sześć czołgów nie może zawrócić tą samą trasą. Pięć jadących za nim mogło wycofać się ze wsi.

Sześć pierwszych czołgów skręciło w lewo i w sadzie jabłoniowym stanęło w krąg, na podobieństwo krytych wozów osadników na Dzikim Zachodzie. Wszystkie były zwrócone lufami na zewnątrz, aby wzajemnie osłaniać swoje tyły. Znajdowaliśmy się na wzniesieniu po drugiej stronie celu, ale nie był to właściwy cel. Dwa nasze czołgi zostały trafione, gdy ustawialiśmy się kołem. Członkowie załóg tych wozów wskoczyli do wież pozostałych czterech czołgów. Dwóch znalazło się w naszym. Tymczasem zamknąłem swój właz i obserwowałem przez peryskop, co się dzieje we wsi. Niemieccy żołnierze wysypywali się z domów. Na głowach mieli te swoje szkaradne hełmy”.

Fragment książki „Czołgista” autor J.Ted Hartman