Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu
KL Auschwitz
KL Birkenau
27 stycznia 1945 r. żołnierze 1.Frontu Ukraińskiego Armii Czerwonej, brnąc w śniegu po kolana dotarli do bramy obozu Auschwitz-Birkenau.
Powitał ich cyniczny napis „Arbeit macht frei” górujący nad szlabanem bramy głównej.
Kiedy weszli na teren obozu, gigantyczne krematoria leżały już w gruzach. Zaledwie dobę wcześniej wycofujący się Niemcy starali się zatrzeć jak najwięcej dowodów ich zbrodni. Za drutami stały i leżały kościste cuchnące postacie mężczyzn, kobiet i dzieci przypatrujące się na nich bez wyrazu.
KL Majdanek (Lublin)
KL Gross-Rosen
Już w połowie stycznia rozpoczęła się masowa ewakuacja Auschwitz-Birkenau. Droga większości więźniów prowadziła najpierw do Gross-Rosen, i potem dalej w głąb Rzeszy.
Ci, którzy przeżyli nazwali tę ewakuację 'Marszami Śmierci’.
Dzień 27 stycznia ustanowiony został Międzynarodowym Dniem Pamięci o Ofiarach Holokaustu.
KL Sachsenhausen
KL Ravensbrück
KZ Dora-Mittelbau
KL Plaszow (Kraków)
Holokaust (całopalenie – termin angielski, pochodzący z kościelnej łaciny holocaustum, z gr. holo-kautóo – spalam ofiarę w całości), był planowym, finansowanym przez państwo procesem prześladowania i zamordowania sześciu milionów europejskich Żydów przez niemiecki reżim nazistowski oraz jego sojuszników i kolaborantów. W różnych formach miał miejsce w całej Europie w latach 1933–1945.
Oprócz Żydów ofiarą nazistowskiego ludobójstwa padło kilka milionów ludzi innych narodowości, m.in.: Polaków, Cyganów, Rosjan, sowieckich jeńców wojennych. Ofiarami były także tysiące osób traktowanych przez nazistów jako „element aspołeczny”, czyli niegodny życia.
Obóz zagłady Treblinka
Obóz zagłady Bełżec
Obóz zagłady Kulmhof (Chełmno)
Obóz pracy Sławęcice (filia Auschwitz-Birkenau)
Według Paula Johnsona, brytyjskiego historyka, w latach 1933-1945 istniały 1634 obozy koncentracyjne oraz ich filie i ponad 900 obozów pracy. Sześć z obozów koncentracyjnych zyskało ponure miano obozu zagłady.
Były to obozy KL Kulmhof w Chełmnie i Auschwitz w Oświęcimiu na polskich terytoriach przyłączonych do Rzeszy, oraz w Treblince, Sobiborze, Majdanku i Bełżcu w Generalnym Gubernatorstwie.
Niektórzy historycy kwestionują jednak ten podział, podkreślając, że wszystkie te obozy były w istocie obozami zagłady, ponieważ więźniowie umierali tam z powodu wygłodzenia, obciążenia nadmierną pracą, czy też w wyniku egzekucji. Jednak tych sześć obozów – zwanych obozami zagłady – zostało założonych lub rozbudowanych przede wszystkim w celu przeprowadzenia masowego mordu na skalę przemysłową.
(źródło dzieje.pl)
Kamp Vught (KL Herzogenbusch)
Obóz przejściowy Westerbork
Obóz przejściowy Drancy (Paryż)
Obóz przejściowy Mechelen
„Okradziono mnie z mojego życia. Żyję życiem innego człowieka – człowieka, którego charakter został wykuty w całkiem innej sytuacji. Bez holokaustu byłbym dzisiaj zupełnie innym mężczyzną. Nie wiem dokładnie, co utraciłem, ale moja dusza została ciężko zraniona. A zranienie duszy to nie lżejsza zbrodnia niż zabicie ciała”.
– Roman Frister, polski Żyd, ocalały z KL Auschwitz
Chcesz wesprzeć moje działania?
Przeczytaj również:
I Boje się snów
Chciałam umrzeć, nie być, zginąć bez śladu. Nie myśleć obłędnie w kółko: Po cóż?! Dlaczego?! I wreszcie: Dlaczego ja? Dlaczego my?
ostatnia droga świętego
„Nienawiść nie jest siłą twórczą. Siłą twórczą jest miłość”.
Sachsenhausen - Oranienburg
Na jego terenie mieściła się Inspektion der Konzentrationslager, czyli główna administracja wszystkich niemieckich obozów koncentracyjnych. To tu szkolono załogi niemieckich „fabryk śmierci”.
